Mój przyjaciel jest inwalidą - jak kształtować podstawy akceptujące niepełnosprawność

         Jednym z priorytetów Gimnazjum im. Ratowników Górskich w Karpaczu jest wyposażenie uczniów w wiedzę na temat bezpieczeństwa, tolerancji i pomocy wszystkim ludziom. Dlatego też w szkole zostało przeprowadzone spotkanie pod hasłem: Mój przyjaciel jest inwalidą, co miało na celu uwrażliwienie młodzieży na problemy osób niepełnosprawnych. Aby uczniowie mogli poszerzyć swoją wiedzę na ten temat, do Gimnazjum zaproszono przedstawicieli Karkonoskiego Sejmiku  Osób Niepełnosprawnych. Swoją obecnością zaszczycili nas prezes KSON – pan Stanisław Szubert, pan Tadeusz Siwek – dziennikarz, przedstawiciel Stowarzyszenia Diabetyków – pan Andrzej Wójcik, prezes Stowarzyszenia Niedosłyszących „Lira” – pan  Jerzy Prudzienica,  prezes Jeleniogórskiego Klubu Sportowo-Rehabilitacyjnego "Victoria" w Jeleniej Górze – pan Wiktor Żuryński, członek klubu – pan  Łukasz Wolski oraz przedstawiciel Stowarzyszenia Inwalidów Wzroku – pan Stanisław Stryjewski.

         Spotkanie rozpoczęła pani dyrektor Maria Supeł, która powitała szanownych gości, przedstawiciela lokalnej telewizji „Dami” w Jeleniej Górze oraz zebranych w auli uczniów i nauczycieli.
         Następnie nasi goście kolejno wypowiadali się na temat codziennego funkcjonowania osób niepełnosprawnych. Andrzej Wójcik ze Stowarzyszenia Diabetyków mówił o przyczynach i dotkliwych skutkach cukrzycy, która jako „matka wszystkich chorób” coraz częściej jest przypadłością młodego pokolenia. Jerzy Prudzienica mówił o utracie słuchu jako skutku hałasu w czasie pracy i zabawy otoczenia i wskazywał na najnowsze rozwiązania medyczne tej dziedziny z implantami słuchowymi włącznie. Wiktor Żuryński dzielił się z młodzieżą radością, jaką sport inwalidzki daje nie tylko niepełnosprawnym. Opowiadał również o medalowych sukcesach polskich paraolimpijczyków w 2012 r. Młodzież podziwiała sprawność i skutki doskonałej rehabilitacji Stanisława Stryjewskiego, który demonstrował sprzęt (m. in. telefon komórkowy), dzięki któremu życie w ciemności staje się dla niewidomych łatwiejsze. Pan Stanisław przeprowadził test na poruszanie się w ciemności. Polegał on na tym, że jedna z uczennic z zasłoniętymi przez zaczernione gogle oczami, przy użyciu białej laski, próbowała pokonać pewien odcinek auli.